SVIK

betrayal

* * *

n. pl.

1) fraud, treason; ráða s. við e-n, sitja á svikum við e-n, to plot against one;

2) poison; gefa; svikm s., to poison one.

* * *

n. pl. [A. S. swic; Scot. swick or swyk; Dan. svig], treason, fraud, falsehood, betrayal; segja upp svikin, Karl. 318; ef eigi fylgði svik, Nj. 105; brugga, ráða s., Fms. i. 59, v. 316; hver svik hann hafði heyrt, v. 320; verða fyrir svikum, Skv. 1. 33; sitja á svikum við e-n, Bs. i. 39, passim; dróttins svik, treason.

2. poison; gefa e-m svik, to poison, Fms. viii. 275.

COMPDS: svikadrykkr, svikafullr, svikalauss, svikaligr, svikaþjóð.